ผู้ชายที่ไม่อ่อนโยนแต่แสนจะอ่อนโยน( และโง่)

เนื้อเรื่อง

                                                 ( จาก เมล <a href="mailto:gay_m66@hotmail.com">gay_m66@hotmail.com</a> <a href="mailto:จากa_bottle_of_beer@hotmail.com">จาก a_bottle_of_beer@hotmail.com</a> )


                         มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ ..
>และเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งฟัง
>เธอเล่าเรื่องน่าเศร้าไปพร้อมกับน้ำตาของเธอ
>
>เด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เด็กผู้หญิง ..
>รับฟังเรื่องราวต่างๆ แล้วเขาก็เงียบ ..
>
>เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆ .. เรื่อยๆ
>จนเด็กผู้ชายพูดขึ้นมาว่า "เธอจะร้องอะไรกันนักหนา ยัยบ้า"
>เรื่องแค่เล็กน้อยแค่นี้ เธอถึงกับต้องเสียน้ำตามากขนาดนี้เชียวเหรอ
>
>เด็กผู้หญิงเลยพูดขึ้นว่า ..
>"ก็เธอน่ะมันคนใจร้าย เธอจะไปเข้าใจอะไรล่ะ"
>"เวลาที่ฉันมีปัญหา.. เวลาที่ฉันเสียใจ ..
>พอฉันบอกให้เธอฟัง เล่าให้เธอฟัง เธอกลับหาว่าฉันบ้า"
>"เธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย"
>"เธอมันเป็นผู้ชายที่ไม่มีความอ่อนโยน.."
>
>"ทำไมน๊ะ เวลาที่ฉันร้องไห้ .. ทำไม ..
>ทำไมเธอไม่เคยคิดจะพูดปลอบใจฉันบ้าง ..
>ทำไมเธอชอบว่าฉันนัก ..
>หรือว่า แค่นี้ฉันยังเสียใจไม่พอ ..
>ต้องให้เธอมาทำให้ฉัน ยิ่งทรุดหนักลงใช่มั้ย"
>
>เด็กผู้ชายคนนั้นได้แต่ .. นิ่งเงียบ ..
>ในใจของเด็กผู้ชายคนนั้นได้แต่คิดว่า .. "เธอมันยัยโง่"
>ในใจของเด็กผู้ชายคนนั้นมีคำถามมากมาย ..
>
>คำถามเป็นร้อยๆ พันๆ คำถาม ที่อยากจะเอ่ยถามเด็กผู้หญิงคนนั้น
>แต่เด็กผู้ชายคนนั้นก็ไม่เคยจะเอ่ยถามแม้สักคำ ..
>
>เธอไม่เคยรู้หรอกเหรอว่า เวลาเธอน่ะร้องไห้ "ฉันแทบจะเป็นบ้า"
>เธอไม่เคยรู้หรอกเหรอว่า .. เวลาเธอเศร้า "ฉันเศร้ายิ่งกว่า"
>แล้วเธอไม่รู้หรอกเหรอว่า .. คนที่มันทำเธอร้องไห้
>"ฉันอยากจะกระทืบมันให้ตาย"
>นี่เธอไม่เคยรู้จริงๆ เหรอว่า .. "ฉันรักเธอมากแค่ไหน"
>
>เธอไม่รู้หรือไงน๊ะยัยโง่ ว่า .. "ฉันน่ะปลอบเธอไม่เป็น"
>ฉันรู้นะ .. ถ้า ฉันปลอบเธอ "เธอจะดีขึ้น"
>แต่ ... ฉันก็ไม่ทำ ด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่า ..
>ฉันไม่อยากเห็นเธออ่อนแอ
>ฉันอยากเห็นเธอเข้มแข็ง และลุกขึ้นมาสู้กับปัญหาด้วยตัวของเธอเอง ..
>
                                
 

                      ถึงแม้ว่าเธอ .. จะมองว่าฉันเป็นคนใจร้าย .. ฉันก็ยอม
>ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่อ่อนโยน แสนดี ..
>ฉันอาจไม่ใช่คนที่เธอต้องการยามเศร้า ..
>ฉันอาจไม่ใช่ .. ใครคนนั้น .. สำหรับเธอ ..
>
>ถึงเธอจะโกรธ จะเกลียดฉัน ..
>แต่อยากให้รู้ไว้นะว่า "ผู้ชายที่ไม่อ่อนโยนคนนี้ก็รักเธอ"
>
>น่าเศร้าใจนัก ที่เด็กผู้หญิงคนนั้น ..
>ไม่มีทางรู้เลยว่า ความไม่อ่อนโยนที่เด็กผู้ชายคนนึงมอบให้
>.. กลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยน ..
>ถ้าเด็กผู้หญิงคนนั้นรู้สักนิดว่า ..
>เด็กผู้ชายคนนั้นรักเค้าแค่ไหน
>"เรื่องนี้มันคงไม่เป็นแบบนี้"
>
>อย่ามองแค่การกระทำภายนอกของเขา
>แต่ลองมองลึกถึงหัวใจ ..
>แล้วคุณจะรู้ว่า ใครบางคนที่คุณ ..คิดว่า
>ไม่อ่อนโยนเอาซะเลย .. เค้าคนนั้นอาจจะ ..
>แฝงไปด้วยความอ่อนโยนที่เต็มเปี่ยม
>
>จงอย่ามองด้วยตา แต่มองด้วยใจ ..
>เพราะสิ่งที่ดีๆ บนโลกใบนี้ซ่อนอยู่ทุกหนทุกแห่ง
>ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะหามันเจอรึเปล่า ..
>
              จากตรงนี้ไปเป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ......

                    บางครั้งคำว่า " รัก"ถูกนำเสนอในแง่มุมที่แตกต่างและหลากหลาย....ต่างกันไปตามแต่ละมุมมองของแต่ละคน...แต่อยากให้คุณจงรับรู้ไว้อย่าง...

" รัก " มีค่าในนิยามของตัวมันเองเสมอ...มันอยู่ที่ว่าคุณจะเลือกให้" มัน" ออกมาในรูปแบบไหน

งดงาม ดังสายรุ้งที่พาดผ่านขอบฟ้ายามสายฝนโปรยตัวอ่อนแรง

เรียบง่าย ดังสายน้ำที่ไหลเอื้อยซ่อนคลื่นใต้น้ำที่รุนแรงไว้ในความนิ่งเฉยนั้น

หรือเลวร้าย ดุจดังสายฟ้าที่ฟากลงกลางทุ่งกว้างที่งดงาม...สงบเงียบ

มันอยู่ที่คุณเลือกที่จะให้ " รัก" ในแบบของคุณออกมาแบบไหน...

ให้ใครคนนั้น( ที่สำคัญกับมันหรือไม่ก็ตาม) รู้สึกและเข้าใจแบบไหน

" มันอยู่ที่คุณ( เลือก) แสดงให้ " คน"( ไม่ใช่สิ่งของ)เห็นว่า " รัก" มันเป็นแบบไหน..ในแบบของคุณ "

สมควรไหม...ถ้าจะเก็บนิยามและควารู้สึกที่แท้จริงไว้...เพียงตบตาและหลอกตัวเองไปวันๆว่าฉันเก็บความรู้สึกเก่ง( ที่สุด) แต่งี่เง่า( เหลือเกิน)ที่ปล่อยคนที่เรา รู้สึกดีด้วยรับรู้ข้อมูลความหมายในทางทางลบหรือในทางที่ผิดจากความเป็นจริง...ถามหน่อยเถอะ...มีความสุขงั้นหรือ...

บางสิ่งที่มากเกินไปมักเฝือ...แต่ในขณะเดียวกันบางสิ่งที่น้อยเกินไปก็ฝืด....

จงเลือกปฏิบัติให้มันเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น....

แล้วคุณจะไม่รู้สึกอีกเลยว่า ผู้ชายที่( แท้จริง)ไม่อ่อนโยน แต่แสนจะอ่อนโยน ...( และโง่...)


       ( แล้วคุณล่ะคุณยังไงกับคำว่า " รัก" กับการแสดงออก?)

                                                                                วานืช นื่มสกุล